To eat or not to eat (to eat!) - 18/02

De wekker gaat af om 8u omdat Baboucarr ons komt halen om 9u. Uiteindelijk vertrekken we pas om 10u. Hij neemt ons mee naar een traditionele “name ceremony”.We gaan met de “bushtaxi” via Serrekunda naar Sokuta. Onderweg wordt het spannend, de bushtaxi moet een stel vechtende stieren ontwijken.

Baboucarr stelt ons voor aan de vader van het kind, aan hem geven we ons zelfgemaakt geschenk. Hij kijkt er niet naar, maar verfrommelt het en steekt het in zijn zak. Op de moeder moeten we nog wachten tot 18u, zij zit nog in het beautysalon.

Het kind wordt naar buiten gebracht, haar haar wordt ritueel afgeschoren (het kind is reeds 1 week oud, alvorens zij een naam krijgt) door een oude man met bevende handen. Tijdens dit ritueel  zingen enkele opgemaakte vrouwen vreemde liedjes, het is enorm chaotisch en vooral luid!
 
 
Na het gezang komen de zingende vrouwen om geld vragen, blijkbaar is dit de gewoonte. We zeggen dat we al geld gegeven hebben, maar ze begrijpen ons niet en worden boos. Babou vertelt ons dat we niets moeten geven, hier kunnen de vrouwen duidelijk niet om lachen. Ze kijken boos en vervloeken ons... Ach ja. Er wordt een geit geslacht, deze zal later op ons bord verschijnen.

Na lang wachten wordt ons een ontbijt aangeboden: “porrage” (of zoiets), een papje van rijst, suiker, mais, melk en bloem. Lekker maar eentonig en véél te véél, toch moeten we alles opeten. Dit wordt de rode draad doorheen deze dag.
Het is bijna 14u, Babou stelt voor om met hem de moskee te bezoeken. Tijdens het bidden moeten we wachten bij zijn zus op enkele meters van de moskee,in en rond de moskee zitten er honderden gelovigen te bidden. Na het gebed lopen we rond de moskee en door een lokaal marktje.

Op de terugweg naar de ceremonie brengen we een bezoek aan de “medical post” van Sokuta. Daar krijgen we een rondleiding in de materniteitskliniek (het moederhuis dus).
Terug op het feest krijgen we onze 2de maaltijd: “binatagine” (of zoiets), pikant gekruide couscous. We krijgen een schotel met vis en een schotel met kip, deze krijgen we amper op. We zitten bomvol wanneer ze een 3de schotel op tafel zetten en erop staan dat we deze ook opeten. We verleggen onze grenzen en proppen ons nog wat voller.

Om het verteren te bevorderen neemt Babou ons mee naar de “orange garden”, hier verzamelen we 2 rugzakken vol fruit.
We komen terug en krijgen een papje voorgeschoteld dat er echt niet meer bij kan, we geven het dan ook stiekem aan kindjes die het wel binnenkrijgen. We vinden het tijd om huiswaarts te keren, maar Babou staat erop dat we eerst de kip nog proeven, neeeee! In afwachting van de kip krijgt Hanne een huwelijksaanzoek van een knappe soldaat. Om dit te vermijden in de toekomst zullen we vertellen dat we koppels zijn.
Tijd voor de laatste maaltijd: salade met kip en aardappelen.. Puf puf...
Het feest barst los als wij op het punt staan te vertrekken, snel een danske placeren en wegwezen.