The Big City – 26/2

Vandaag hebben we om 10u met de teachers afgesproken. We gaan vandaag naar Serekunda. Voor de march willen de teachers in hetzelfde uniform marcheren, dus moeten we naar een kleermaker. Daarna gaan we samen Afrikaans koken. Volgens Gambiaanse gewoonte komen de teachers pas om 11u30 aan.
Loes en Hanne mogen mee naar de markt, Jonas en Tom moeten echter thuisblijven met de mannen.
Terwijl Tom en Jonas thuis wachten, crossen de meisje van het ene marktkraampje naar het andere.
Ze komen thuis met ajuinen, tomaten, aubergines, okra's, massa's mosterd, rijst, kip, blaadjes salade (of zoiets), kruidenmix, olie, pepers, look, etc.
Na 2uur koken beginnen onze maagjes te knorren, helaas nog een uurtje wachten... Om 15u30 kunnen we eindelijk eten, we spelen de maaltijd naar binnen met onze handen, lekkerrrr!

 
 
Met een vertraging van zes uur en half vertrekken we met de bushtaxi richting Serekunda. Massa's volk, verkopers, zakkenrollers, open riolen, stofwolken, vuilnis, bushtaxi's... Alles op elkaar gepropt. De rugzakken worden goed in de gaten gehouden. Er is ook geen tijd om foto's te nemen, dit zal een andere keer moeten...
Bij de stofwinkel is het een echte heksenketel, alles gaat enorm snel, niemand van ons kan goed volgen. Uiteindelijk kiezen de vrouwelijke leerkrachten een stofje, het is niet echt ons ding, maar we leggen er ons bij neer.
De kledij van de jongens en de kleedjes van de meisjes worden bij een verschillende kleermakers genaaid, dus splitsen we ons op.
 
Nadat onze maten zijn opgemeten, keren we terug naar huis.
Snel nog een terrasje placeren en gaan slapen.

First meeting -25/2

Iedere maandag en vrijdag is er assembly, hierbij spreken de leerkrachten de kinderen toe en wordt er gebeden.



Kebba, de headteacher, wijst de kinderen erop dat ze hun papiertjes in de vuilbak moeten gooien.
Uit het niets vraagt hij ons om de kinderen toe te spreken. We weten niet echt wat we moeten zeggen.
Hierna gaan de kinderen per level naar een klas. Level 3 oefent alweer voor de March.
Jonas en Tom gaan met level 2 naar het speelveld en geven een estafetteles.
Het is een zeer actieve en leuke les.
Loes en Hanne blijven binnen met de kindjes van level 1 en bouwen verder op de woordjes van gisteren. De leerkrachten zijn tevreden.
Elke vrijdag na school is er meeting met alle leerkrachten. Deze eerste meeting is voor ons heel belangrijk.
We stellen enkele ideeën voor:
Nieuwe dagplanning (2 breaks van een half uur in plaats van 1 break van een uur)
Schoolbel (om meer duidelijkheid te brengen)
Toezichtrooster (2 leerkrachten per break in plaats van 1)
Budgetbeheer (we leggen uit hoe we ons ingezamelde geld willen besteden)
Tijdens de vergadering verloopt de communicatie niet altijd even vlot, maar alle begin is moeilijk.

Left, right, left, right... Swing your arms! -24/2

Tom is er weer volledig klaar voor!
De kinderen van level 3 moeten opnieuw oefenen voor de march. Hanne en Loes gaan mee marcheren en swingen ook mee met hun arms.
 
Tom en Jonas nemen alle kinderen van level 1 mee naar het speelveld voor wat physical education (poging tot). In rijen staan lukt niet, dus laten we de kindjes een touw vasthouden om ze zo mee te nemen naar het speelveld. Jonas en Tom leggen alles met handen en voeten uit, aangezien de kindjes geen Engels verstaan. Het grote aantal leerlingen maakt het niet gemakkelijk, tel zelf maar.
 
Bij ons staan in de scholen snoepautomaten, hier zitten er lieve mama's die de kindjes voorzien van snacks.
 
Na de pauze nemen de jongens de leerlingen van level 2 mee naar het speelveld, terwijl de meisjes zich ontfermen over de kindjes van level 1.
Niet-schoolgaande kindjes kijken mee en helpen de jongens. We gaan hen soms bij de lessen PE proberen te betrekken.
 
Hanne en Loes proberen de kindjes het liedje “head shoulders knee and toes” aan te leren, hierbij ondervinden ze dat de kindjes gewoon alles herhalen, inclusief lichaamstaal, zonder te beseffen wat ze zeggen. Na 1 uurtje kent ongeveer de helft van de klas de begrippen. Het gaat een uitdaging worden.
Na het schoolwerk wassen we voor de eerste keer onze kleren, we doen dat op Afrikaanse wijze met onze poep naar achter.

Genoeg gechilled - 23/2

Left, right, left, right... We blijven oefenen voor de march. Het marcheren en zingen wordt heel veel herhaald, héél veel... We trachten met de kinderen van de andere klassen spelletjes te spelen (enkel niveau 3 moet marcheren) en beseffen voor eerst voor welke opdracht we staan. Er is werk aan de winkel. De teachers hebben ons uitdrukkelijk gevraagd om hen te helpen.
Tom is vandaag niet op school, hij is ziek. De leerkrachten gaan na school mee om hem te bezoeken. We slaan een babbeltje en tonen foto's die we meegebracht hebben van thuis. Nadat de leerkrachten vertrokken zijn, maken we een kalender voor de school, ziehier het resultaat:
 
Als de leerkrachten terug weg zijn bespreken we wat onze bijdrage kan zijn voor de school op vlak van organisatie en lesgeven. Deze puntjes zullen we vrijdag voorleggen op de meeting (iedere vrijdag is er een vergadering waarbij de leerkrachten samenzitten om de werkpunten en positieve punten te bespreken).

The Gambia, our homeland - 22/2

Vandaag eindelijk terug naar het schooltje. Fatou, één van de leerkrachten, was niet aanwezig omdat ze een abces heeft in haar mond.
De kinderen moeten de hele dag oefenen voor de March op 8 maart.
We marcheren samen met de kinderen door de straten, en oefenen de liedjes.
Ook het volkslied moet ingeoefend worden, we vragen aan de leerkrachten om het lied op te schrijven zodat we het kunnen meezingen:
For the Gambia, our homeland,
we strive and work and pray.
That all may live in unity,
freedom and peace each day.
Let justice guide our actions,
towards the common goods.
and join our divers-peoples
to prove man's brotherhood.
We pledge our firm allegiance,
our promise we renew.
Keep us great God of nations
to The Gambia ever true.
We blijven nog even na om de nieuwe leerkracht, Abby, te helpen bij het inrichten van haar klas.
Het is een heel warme dag vandaag, de jongens blijven binnen en doen het rustig aan.
Hanne en Loes gaan met de frisbee naar het strand.
Vanavond eten we restjes van de dagen voordien.

The Wild Monkey - 21/2

Terwijl Hanne en Jonas naar het internetcafé gaan verbreken Loes en Tom hun record spelenmetdestrandbalzonderdatdebalopdegrondvalt.
Tijd voor een nameceremony. Het kind is van de zus van een van de leerkrachten en wordt Malik genoemd.


Deze keer gaat het er veel rustiger aan toe en moeten we niet zoveel eten. We spelen met de kindjes en kijken naar andere kinderen die gevoed worden.

Alweer moeten we wachten op de moeder omdat ze zich aan het opmaken is. We zoeken haar op en geven haar ons cadeau terwijl ook zij haar pasgeboren kind eten geeft. Beetje ongemakkelijk voor ons, zeker omdat ze erop aandringt dat we een foto nemen van haar.

Onderweg naar huis zien we een groepje kinderen trommelen en dansen.
Filmpje volgt nog!
Thuis hebben we tijd om nog een beetje te jungelspeeden. Hanne wint, Tom verliest.
Als we beginnen koken valt de elektriciteit weer uit. Koken zonder licht is niet simpel maar we worden het gewoon.
Matty, een van de leerkrachten, heeft ons uitgenodigd om naar haar dansoptreden te gaan kijken in The Wild Monkey. De dansers worden begeleid door een groep djembéspelers. We genieten van een opzwepend spektakel. We dansen ook zelf even mee. Hanne en Loes hebben touche.
Jammer dat we de geur van het mannenzweet niet kunnen opnemen.

Ons adres

Modou Ceesay
c/o Loes Cools/ Hanne Deceuninck/ Jonas Vandenberghe/ Tom Van Camp
P.O.Box 2515
Serekunda
The Gambia
West Africa

Chill'n

Hanne en Loes halen tapalapa's met choco in de conrnershop. De jongens chillen ondertussen een beetje ... We ontbijten en smeren de rest van de broden om mee te nemen naar het strand. Opt gemak slenteren we naar het Senegambia Hotel om daar rustig wat baantjes te trekken. Helaas worden we betrapt en weggestuurd nog voor we ons uitgekleed hebben. Baantjes trekken zit er niet meer in. We besluiten om dan maar wat te gaan chillen op het strand.

Ook daar zijn we niet gewenst. Het kost blijkbaar 300 dalasis om op dat stuk strand te kunnen liggen.
We geven niet op en proberen nog eens een zwembad te crashen in het Kairobu Hotel ernaast. Daar worden we al tegengehouden voor we het zwembad bereiken. Misschien vallen we teveel op door onze rugzakken en door onze leeftijd. Chillen wordt ons blijkbaar niet gegund.
Derde keer, goede keer! We besluiten onze tactiek aan te passen: we gaan rechtstreeks naar de poolbar en bestellen daar een drankje.
 
Daarna kruipen we nonchalant in het zwembad en dobberen daar een beetje rond. Chill.

Tussendoor gaan we ook nog relaxen op het strand.
Jammer genoeg moeten er  nog boodschappen gedaan worden. Om onze krachten te sparen splitsen we ons in twee teams.
Team 1: Hanne en Jonas gaan groentjes halen. Het kraampje blijkt veel verder dan gedacht. Niet
chill! Team 2: Tom en Loes gaan water halen en brengen dat naar huis. Ook niet chill!
Jonas zijn haar moet dringend wat korter. Hij gaat samen met Loes en Tom naar de Barbershop.

Ondertussen begint Hanne aan de spaghetti bolognaise. We eten om 7u met een glaasje rode wijn. Chill.
Het valt ons op dat chillen echt vermoeiend is. Misschien moeten we morgen eens wat meer relaxen.

Extraordinairy VIP

Vanmorgen eens kunnen uitslapen... Heerlijk!
Loes is jarig vandaag, hiep hiep HOERA! We gaan samen naar de corner shop.
Ter gelegenheid van deze dag kopen we voor de eerste keer tapala met choco.
We maken ons klaar om naar het strand te gaan, Gambian style.
Om naar het strand te gaan kiezen we de korste weg, hiervoor moeten we door een hotel slenteren.

We verlaten hiermee even het echte Gambia en komen terecht in een paradijs vol apen, gieren, palmbomen, zwembaden, tennispleinen, pingpongtafels, volleybalvelden, restaurants, cocktailbars, animatoren, strandstoelen, zonnebrilverkopers en verbrande en verrimpelde toeristen.
Insmeren en de zee in, gaan spelen met de golven. Na het zwemmen leggen we ons nog even op het strand, tijd om te chillen.
Daarna tapalapa' op het strand en een gezond stukje fruit uit de orange garden van Baboucarr.
We spoelen het zand weg onder de douche en nemen een duik in het zwembad van het hotel.

's Avonds aperitieven we op ons terrasje op Loes haar gezondheid.

We vieren verder op restaurant met domoda, benatachin (of zoiets) en Jul Brew (of zoiets), een Gambiaans biertje.

Happy Tom, de ober, kroont ons tot extraordinairy VIP's en hoopt ons terug te zien (duh).

To eat or not to eat (to eat!) - 18/02

De wekker gaat af om 8u omdat Baboucarr ons komt halen om 9u. Uiteindelijk vertrekken we pas om 10u. Hij neemt ons mee naar een traditionele “name ceremony”.We gaan met de “bushtaxi” via Serrekunda naar Sokuta. Onderweg wordt het spannend, de bushtaxi moet een stel vechtende stieren ontwijken.

Baboucarr stelt ons voor aan de vader van het kind, aan hem geven we ons zelfgemaakt geschenk. Hij kijkt er niet naar, maar verfrommelt het en steekt het in zijn zak. Op de moeder moeten we nog wachten tot 18u, zij zit nog in het beautysalon.

Het kind wordt naar buiten gebracht, haar haar wordt ritueel afgeschoren (het kind is reeds 1 week oud, alvorens zij een naam krijgt) door een oude man met bevende handen. Tijdens dit ritueel  zingen enkele opgemaakte vrouwen vreemde liedjes, het is enorm chaotisch en vooral luid!
 
 
Na het gezang komen de zingende vrouwen om geld vragen, blijkbaar is dit de gewoonte. We zeggen dat we al geld gegeven hebben, maar ze begrijpen ons niet en worden boos. Babou vertelt ons dat we niets moeten geven, hier kunnen de vrouwen duidelijk niet om lachen. Ze kijken boos en vervloeken ons... Ach ja. Er wordt een geit geslacht, deze zal later op ons bord verschijnen.

Na lang wachten wordt ons een ontbijt aangeboden: “porrage” (of zoiets), een papje van rijst, suiker, mais, melk en bloem. Lekker maar eentonig en véél te véél, toch moeten we alles opeten. Dit wordt de rode draad doorheen deze dag.
Het is bijna 14u, Babou stelt voor om met hem de moskee te bezoeken. Tijdens het bidden moeten we wachten bij zijn zus op enkele meters van de moskee,in en rond de moskee zitten er honderden gelovigen te bidden. Na het gebed lopen we rond de moskee en door een lokaal marktje.

Op de terugweg naar de ceremonie brengen we een bezoek aan de “medical post” van Sokuta. Daar krijgen we een rondleiding in de materniteitskliniek (het moederhuis dus).
Terug op het feest krijgen we onze 2de maaltijd: “binatagine” (of zoiets), pikant gekruide couscous. We krijgen een schotel met vis en een schotel met kip, deze krijgen we amper op. We zitten bomvol wanneer ze een 3de schotel op tafel zetten en erop staan dat we deze ook opeten. We verleggen onze grenzen en proppen ons nog wat voller.

Om het verteren te bevorderen neemt Babou ons mee naar de “orange garden”, hier verzamelen we 2 rugzakken vol fruit.
We komen terug en krijgen een papje voorgeschoteld dat er echt niet meer bij kan, we geven het dan ook stiekem aan kindjes die het wel binnenkrijgen. We vinden het tijd om huiswaarts te keren, maar Babou staat erop dat we eerst de kip nog proeven, neeeee! In afwachting van de kip krijgt Hanne een huwelijksaanzoek van een knappe soldaat. Om dit te vermijden in de toekomst zullen we vertellen dat we koppels zijn.
Tijd voor de laatste maaltijd: salade met kip en aardappelen.. Puf puf...
Het feest barst los als wij op het punt staan te vertrekken, snel een danske placeren en wegwezen.

Welcome teachers, welcome friends - 17/02

De wekker gaat af om 7u. De jongens gaan naar de cornershop om tapalapa's en maken kennis met de straathonden. We betalen 15 dalasis voor 3 tapalapa's. 1 euro is 37 dalasis, you do the math. We eten en maken ons klaar om naar de school te vertrekken. Spannend! De kinderen en leerkrachten verwelkomen ons met verschillende liedjes. We begrijpen wel niet altijd wat er gezongen wordt. Suleyman, de secretaris van de school, geeft ons een rondleiding en we zien dat het goed is. Voor we het weten hangt er aan elke vinger een trosje kinderen.
 
Na een bespreking met de leerkrachten brengen zij ons naar lokaal marktje waar we groenten, rijst en vis kopen. Beelden zeggen meer dan woorden:


De eerste ananas wordt versneden. Daarna is er nog wat tijd om te chillen en te hangen. Rond 18u beginnen we met het kuisen van de vis. Gelukkig krijgen we hulp van Baboucarr.

 

De gastank is leeg en er is geen elektriciteit. We moeten dus nog even wachten met koken. Modou komt ons uit de nood helpen en vervangt de gastank. We koken in het donker en eten bij kaarslicht, zo gezellig. Net voor we gaan slapen, springt het licht terug aan. Het is half 12. Slaapwel.

The smiling coast of Africa - 16/02

 
 de binnentuin
Na een korte nacht eten we ons eerste Afrikaans brood, tapalapa. We maken ons klaar (insmeren enzo) en vertrekken met de jeep naar het dorpje Senegambia. We wanen ons in een film als we door de stoffige straten rijden met wat reggae op de achtergrond.  Kippen, honden, geiten, ezels, taxi's, paarden, jeeps, veel te bruine toeristen, marktkraampjes en veel zon maken een mooi plaatje. We wandelen verder en belanden met onze voeten in de zee. Terug thuis ontmoeten ze Baboucarr, onze eeuwig glimlachende gids. We gaan met hem op stap om de buurt te verkennen. Uiteindelijk slenteren we meer dan 3 uur door de straten van Kololi, Kotu en Bakatu om dan via het strand terug te keren.

 



 deze foto zeker uitvergroten
Op het terras van een hotel genieten we van een drankje. Verder op het strand zien we grote golven, paardenstront, mooie schelpen, gespierde zwarte mannen, spannend zwembroeken en veel zand. Het ziet er paradijselijk uit. Helaas is het contrast heel groot als je verder het binnenland intrekt. 's Avonds bereiden we onze eerste maaltijd: omelet met tomaten en aardappelen.
We eten bij kaarslicht, heel romantisch.
 
Na het eten afwassen en nog wat chillen.

The Gambia by night

Aankomst
Eindelijk aangekomen, het is 3u30! Snel alles uitpakken en slapen...
Ontvangen met een glimlach door Modou, onze huisbaas/ contactpersoon in the Gambia.
Onze bungalow is ok: 2 slaapkamers, een living, een keuken, een badkamer met douche (met daaronder een wc en een lavabo, de douche werkt niet dus we gaan voor het bekertje aan de lavabo)

Benieuwd wat morgen brengt!

Once we go black we might never come back ...

Hallo,

Ons eerste bericht, woehoew!

Het feestje afgelopen vrijdag heeft veel centjes opgeleverd. Bedankt dat jullie er waren, het was de max!

Jaja, we zijn bijna weg ... Nog 2 keer slapen!

Tot later.